توتی در پایتخت ایتالیا یعنی شهر رم در ۲۷ سپتامبر ۱۹۷۶ متولد شد، او دوران کودکی را با برادرش گذراند و در چند سال بعد از تولدش پدربزرگ خود را از دست داد بدون آنکه او را بشناسد و تصویری از او در ذهنش باقی بماند، ولی یک میراث بزرگ یعنی طرفداران رم را برای توتی به جای گذاشت، پدر بزرگ و پدر توتی نیز عاشق باشگاه بودند و این بار نوبت بازیکنی دیگر از این خانواده بود.
شاید بهترین راه برای دیدن مسابقات تیم محبوب نشستن پای تلویزیون بود اما در آن زمان مسابقات رم کمتر در تلویزیون پخش می شد و بهترین لحظه برای فرانچسکو خرید بلیط بازی توسط پدرش و طرفداری از روی سکو های ورزشگاه بود.
توتی به تیکه در این باره چنین گفت: «ما نمی توانستیم برای تماشای مسابقات زیاد از تلویزیون استفاده کنیم چون حتی در رم هم آنها در دهه ۸۰ مسابقات را پخش نمیکردند، اما وقتی که من هفت ساله بودم، پدرم بلیط گرفت. من می توانم چشم هایم را ببندم و آن احساس را به یاد داشته بیارم. رنگ ها، آوازها، بمب ها دودک می زنند. من کودکی پر جنب و جوش بودم و در استادیوم در اطراف کسانی که همه هواداران رم بود چیزی در درون من روشن شد.
توتی عاشق فوتبال و رم بود در اتاق خواب او عکس جیانینی کاپیتان و مربی رم بود، عشق فوتبال بود که توتی را مثل سایر بزرگان فوتبال به بازی در کوچه و خیابان مشغول کرد، جایی که شروع یک راه طولانی و رسیدن به یک هدف بزرگ است.
توتی تنها ۴ سال داشت که اولین بازی خود را در یک فوتبال خیابانی تجربه کرد، جایی که بچه های ۸ ساله فوتبال بازی می کردند پدر توتی از آنها خواست که توتی را نیز بازی دهند، ابتدا آنها به دلیل سن کم توتی و اینکه ممکن است او آسیب ببیند قبول نکردند ولی با اصرار پدر توتی لباس سفید و شلوار قرمز به تن کرد و با آنها بازی کرد و به گفته والدینش علی رقم سن کمش، کم نیاورد.
خب حال توتی ۸ ساله شده و یک قرار داد با تیم کوچکی می بندد و بعد از یک فصل بازی در این تیم به تیم دیگری انتقال پیدا می کند و دو سال هم در این تیم بازی می کند، بازی فوق العاده او نظر استعدادیاب ها را به خودش جلب کرده است. یکی از این استعدادیاب ها مربی و مسئول تیم جوانان رم بود، پدر جوزپه جیانینی بازیکن و کاپیتان سابق رم که الگوی توتی نیز بود.
زمانی که توتی در یک بازی حضور داشت این استعدادیاب باشگاه رم بعد از پایان بازی سمت توتی رفت و گفت: «تو من را یاد پسرم می اندازی، تو همانند اون یک قهرمان خواهی بود.» پس از مشاوره توتی تصمیم گرفت به باشگاه جوانان رم برود. مهارت ها و استعدادهای او، و همچنین توانایی او برای ستاره شدن، توجه استعدادیابان از باشگاه های برتر سراسر ایتالیا را جلب کرد.
رد پیشنهاد بزرگ توسط توتی
شاید همه فقط یک پیشنهاد بزرگ را در خاطر داریم یعنی پیشنهاد رئال مادرید را که یکی از بزرگ ترین تیم های تاریخ فوتبال بود و توتی با این تیم افتخارات بزرگی را به دست می آورد ولی خب این پیشنهاد را به دلیل عشق به باشگاه رم رد کرد، عشقی که از بیشتر درباره اش می خوانید. خب پشنهاد بزرگ اول در دوره نوجوانی بود جایی که آث میلان باشگاه بزرگ ایتالیا به توتی پیشنهاد می دهد.
در سال ۱۹۸۹، زمانی که توتی، ۱۳ساله بود، در آپارتمان خانواده اش در رم، صدا بالا گرفته بود. مادر فرانچسکو ، فیورلا، پاسخ افرادی را داد که میتوانستند سرنوشت فرزندش را تغییر بدهند. وقتی فیورلا درب را باز کرد، گروهی از نمایندگان باشگاه آث میلان خود را به او معرفی کردند. آنها می خواستند توتی را به روسونری ببرند.
توتی نوجوان میگوید: «مادرم دستش را پس از شنیدن صحبت این مردها انداخت. شما فکر می کنید او به آنها چه گفت؟ هنگامی که شما در رم هستید، تنها دو گزینه ممکن وجود دارد: شما قرمز یا آبی هستید. رم یا لاتزیو. اما در خانواده ما تنها یک انتخاب ممکن در خون و روح ما وجود داشت. این رم است».
با این حال، هنگامی که باشگاه جوانان که در آن بازی جالوروسی بازی می کرد، با یک معضل روبرو شد، او موافقت کرد که او را به تیم جوانان لاتزیو برود! خوشبختانه، رم در همین زمان به او پیشنهاد داد و توتی مشتاقانه پذیرفت، و این شد شروع عاشقی توتی با باشگاه رم، از رده نوجوانان و جوانان تا رسیدن به تیم اول این باشگاه.
حال تیم منتخبی که توتی انتخاب کرده را باهم ببینیم تیمی که بدون مربی است، بوفون, مایکون، کانادلا، ساموئل، د روسی, ژاوی, اینیستا، توتی، کریستیانو رونالدو, مسی و ابراهیموویچ. توتی جانلوییجی بوفون را به عنوان یکی از معدود دوستان واقعی خود در زمین فوتبال میداند. بقیه بازیکنانی که با آنها بیرون از مستطیل سبز دوستی دارد عبارتند از: الساندرو نستا، وینسنت کاندلا، کریستین پانچچی، وینچنزو مونتلا, جنارو گتوزو و الساندرو دل پیرو که او با وجود رقابت قدیمی خود در زمین،دوستی عمیقی دارند.
بیوگرافی فرانچسکو توتی و وفاداری به رم
توتی با وجود پیشرفت خیره کننده وفاداری خود را به رم حفظ کرد او پیشنهاد تیم های بزرگ، از جمله رئال مادرید را رد کرد که بعد ها آن را تنها حسرت فوتبالی خود عنوان کرد.
بیان وفاداری به رم از زبان فرانچسکو: «مردم از من می پرسند چرا تمام زندگی خود را در رم گذراندی، رم خانواده ام، دوستان من، افرادی است که من دوستشان دارم. رم دریا، کوه ها، بناهای تاریخی است. البته رم زرد و قرمز است. رم، برای من جهان است. این باشگاه، این شهر زندگی من است.» عشق توتی به رم و همچنین هواداران رم به توتی پیوندی را ایجاد می کند که فراتر از فوتبال است و به همین ترتیب به عنوان یک قهرمان ملی با کارهای هنری اختصاص داده شده است. او مسلما محبوب ترین بازیکن ایتالیایی و رم در بین طرفداران تیم است به دلیل میراث او به عنوان یک مرد یک باشگاه، بدون شک قاب خداحافظی او و آخرین بازیش در المپیکو یکی از احساساتی ترین صحنه های فوتبال است.
القاب فرانچسکو توتی
اولین و مشهور ترین لقب او «گلادیاتور» است که هواداران رم به او داده اند، او یک گلادیاتور روی دست راستش خالکوبی کرده است که نتیجه یه شرط بندی روی قهرمانی رم در اسکودتو است.
زمانی که بیشترین گل را برای رم به ثمر رساند لقب «پسر طلایی» به او داده شد. اپی پپون، به معنای عزیزم توتی نام مستعار را دریافت کرد «اپی پپون» این نام حاصل روزهای نوجوانی اوست، زمانی که توتی خیلی کوچک تر از هم تیمی هایش بود. ال کاپیتانو یعنی کاپیتان تیم، توسط طرفداران خودی زمانی که توتی سرانجام بازوبند کاپیتانی را بدست بست.
از دیگر گفته هایی که باید در زندگینامه فرانچسکو توتی به آن ها اشاره کنیم، دو کارته شدن و اخراج در جام جهانی ۲۰۰۲ در مقابل کره جنوبی که یک فاجعه بزرگ داوری بود که منجر به حذف ایتالیا شد.
قهرمانی جام جهانی فوتبال در سال ۲۰۰۶ با ایتالیا که توتی یکی از بهترین بازیکنان این دوره بود.
قهرمانی سری آ با رم در سال ۲۰۰۱ و همچنین رسیدن به آقای گلی و کفش طلای اروپا با ۲۶ گل در سال ۲۰۰۷.
رد پیشنهاد بزرگ ۲۰۰ میلیون یورویی رئال مادرید در سال ۲۰۰۷ توسط توتی که گفت آدم خانوادشو به پول نمی فروشه.
خدافظی توتی با مستطیل سبز
از بیوگرافی فرانچسکو توتی به زمان تلخ خداخافظی رسیدیم، فرانچسکو توتی در نهایت در جریان آخرین بازی رم در فصل ۲۰۱۶/۱۷که بین رم – جنوا انجام شد در شرایطی که هر ۷۲ هزار صندلی المپیکو پر شده بود به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شد و آخرین ضربه بازی و دوران فوتبال خود را به توپ زد و طی مراسمی در پایان بازی با عشق ابدی خود و هواداران خداحافظی کرد تا پس از ۲۸سال آخرین گلادیاتور رم بازنشسته شود.